W styczniu 2005 roku Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha rozpoczęło nowy etap swojej działalności. Powołane do życia w 1994 roku z inicjatywy Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz, przez dziesięć lat było oddziałem Muzeum Narodowego w Krakowie, a zarazem miejscem, w którym Fundacja Kyoto-Kraków aktywnie promowała kulturę, sztukę i technikę Japonii. W 2005 roku decyzją Ministra Kultury Centrum Manggha zostało wyodrębnione ze struktur Muzeum i do 1 września 2007 roku działało jako samodzielna placówka kultury. Od 1 września 2007 roku Centrum Manggha zmieniło swój status na muzeum, które w perspektywie ma pełnić rolę europejskiego ośrodka Dalekiego Wschodu. Muzeum Manggha nie ma analogii, nie tylko w Polsce, ale także w Europie (jedyny podobny ośrodek działa w Hajfie w Izraelu). Od początku swego istnienia łączy bowiem dwie funkcje: czysto muzealną oraz funkcję aktywnego centrum kultury. Jest więc nowego typu muzeum. Pod względem form i efektów działalność Muzeum jest zbieżna z rozumieniem roli współczesnej instytucji kultury, które staje się instytucją dynamiczną, wprowadza nowe, pozamuzealne formy aktywności, wykraczające poza tradycyjne gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie zbiorów. Zgodnie z powszechną tendencją, dawne muzeum w typie „świątyni sztuki” stopniowo przekształca się w prężne centrum kultury, a jego głównym celem staje się upowszechnianie sztuki poprzez działania interdyscyplinarne, w których główny akcent pada na szeroko rozumianą edukację. Zamiast cech typowych dla tradycyjnego muzeum, takich jak trwałość czy niezmienność, w instytucji nowego typu na pierwszy plan wysuwają się: otwartość, zdolność do adaptacji, różnorodność form działania. Obecność w Muzeum Manggha bogatej kolekcji dawnej sztuki japońskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie pozwala na wszechstronną prezentację tradycyjnej kultury Japonii. Kolekcja od początku istnienia Muzeum Manggha stanowi integralną część naszej oferty, co oznacza, iż zawsze, gdy tylko jest to możliwe, wybrane ze zbiorów obiekty służą jako punkt wyjścia lub punkt odniesienia dla prezentacji konkretnych tematów związanych z japońską kulturą, sztuką, obyczajami… Popularyzując od wielu lat wiedzę na temat Japonii, stosujemy zróżnicowane metody, m.in. podejmujemy działania multimedialne, posługujemy się nowoczesnymi środkami audiowizualnymi, poszczególne tematy opracowujemy wielostronnie i wieloaspektowo. Wszystko to ma pomóc odbiorcy wychowanemu w europejskim kręgu kulturowym w zrozumieniu specyfiki kultur Azji. Staramy się docierać do wielu grup odbiorców, proponujemy szeroką i zmienną ofertę programową, zarówno na poziomie popularnym, jak i specjalistycznym, naukowym. W miarę możliwości odpowiadamy na zainteresowanie publiczności, a zarazem systematycznie kontynuujemy kluczowe wątki i tematy związane ze sztuką, muzyką, teatrem, filozofią czy religią.